Kultura łowiecka

Jest to nic innego jak całokształt duchowego jak i materialnego dorobku wszystkich pokoleń myśliwych. Trzeba pamietać, że na całość składa się sporo elementów, które postaramy się omówić. Kultura łowiecka to swoisty strój łowiecki, język, trofeistyka, zwyczaje, etyka i malarstwo oraz kuchnia myśliwska. Wszystkie te elementy wywarły wielki wpływ na nasze, polskie dzieje, historię i sztukę. Bo przecież nie sposób nie wspomnieć o tym, że łowiectwo jest mocno związane z naszym bytem. Człowiek polował od zawsze, a ślady, które to potwierdzają można odnaleźć na całym świecie. Poczytać możecie o tym na naszym blogu i odnaleźć różne typy myślistwa.

Historia i kultura łowiecka

Już w dawnych latach, ludzie pierwotni upamiętniali swe myśliwskie wyprawy np. malując je na skałach w grotach, których zamieszkiwali. Także i obecnych czasach wielu artystów malowało i maluje sceny łowieckie. Warto tu wspomnieć o przepięknych obrazach Juliusza i Wojciecha Kossaków. Znamy piękne dzieła Juliana Fałata i Józefa Chełmońskiego, czy znanego z ilustracji w „Łowcu Polskim” Stanisława Rozwadowskiego. Historia myślistwa została pokazana na wielu znanych obrazach. Sceny z polowań i kultura łowiecka nieodzownie się ze sobą łączą. 

Literatura i łowiectwo

Kultura łowiecka to także literatura. Któż nas nie zna przepięknych opisów polowań zawartych w „Krzyżakach” lub w „Pustyni i w puszczy” Henryka Sienkiewicza. W szkole podstawowej czytamy fragmenty epopei łowieckich z „Pana Tadeusza” Adama Mickiewicza. Bo tak naprawdę łowiectwo było i jest czymś normalnym i codziennym. To dzisiaj uważane jest za fanaberię przez oderwanych od rzeczywistości oszołomów, którzy nie do końca ogarniają rzeczywistość. Należy oczywiście pamiętać, że w obecnych czasach, gdzie człowiek mocno ingeruje w środowisko naturalne, nie da się inaczej niż przez polowania ograniczać niektórych gatunków zwierząt. Ważna jest przy tym oczywiście etyka myśliwska. Ale wróćmy jeszcze do tematu kultura łowiecka.

Język polski i kultura łowiecka

Myśliwi i historia łowiectwa to także specyficzny, a raczej specjalistyczny język. Język, który ma ponad cztery tysiące terminów, co jest fenomenem na skalę światową zarówno pod względem bogactwa, jak i żywotności. Wiele z tych określeń przeszło również do naszego ojczystego języka, chociażby w przysłowiach: „Wyrwał się jak filip z konopii” czy też „Wąs na łokieć, a serce jak u zająca”. Niestety pojęcia o tym nie mają ci którzy łowiectwa ani nie rozumieją a bezmyślnie krytykują. Dobrze jest wiedzieć czym jest kultura łowiecka i etyka myśliwska aby móc ją krytykować. Czym innym jest wprowadzanie do języka zwrotów rodzaju "ministra" a czym innym operowanie historycznym i bogatym słownictwem, które stanowi nasze dziedzictwo kulturowe. 

Muzyka i polowanie

Omawiając pojęcie kultura łowiecka należy także wspomnieć o muzyce. I nie mówię tu o sygnałach łowieckich, ale właśnie o muzyce. W okresie renesansu czy baroku tworzono specjalne kompozycje z motywami łowieckimi granymi na rogach. Powstawały opery, symfonie, kantaty, a także pieśni myśliwskie. Ich twórcami myli najwybitniejsi kompozytorzy, chociażby Jan Sebastian Bach, Wolfgang Amadeus Mozart czy Joseph Haydn. Arie myśliwskie znajdziemy również wśród polskich kompozytorów np. w „Strasznym Dworze” Stanisława Moniuszki, a także w „Leśniczy w Kozienickiej Puszczy” Karola Kurpińskiego.  To także nasza historia i nieodłączny element polskości. Tylko te trzy przykłady udowadniają jak wielki wpływ wywarło historia myślistwa,  łowiectwo i kultura łowiecka na naszą kulturę i tradycje.  Łowiectwo bowiem, to nie tylko hobby czy sposób na spędzanie wolnego czasu i relaksu na świeżym powietrzu. Łowiectwo to coś znacznie więcej.