Polowanie na jenoty

Jenot czyli szop.

Zwierzę należy do rodziny psowatych (Canidae) i jest jedynym gatunkiem w rodzaju Procyonoides. Jenot azjatycki, bo tak brzmi jego pełna nazwa w systematyce, w różnych częściach świata jest różnie nazywany. Polowanie na jenoty to zatem polowanie na: szopa usuryjskiego, junata, tanuki, lisa japońskiego, czy kunopsa. Polska nazwa wywodzi się od rosyjskiego słowa jenot czyli po prostu szop. Jednak Rosjanie tylko potocznie i w skrócie nazywają go jenotem. Pełna rosyjska nazwa brzmi jenotowidnaja sobaka. Tłumacząc to na język polski: szopo podobny pies.

Gdzie polowanie na jenoty można uprawiać.

Pierwotny, geograficzny zasięg występowania tego gatunku obejmował wschodnią część Azji. Jest to wschodnia Syberia, północne Chiny, Japonia, Półwysep Koreański oraz północny Wietnam. W pierwszej połowie XX wieku jenot wprowadzony do hodowli futerkowych na terenie europejskiego ZSRR.  Część jenotów uciekła z hodowli, a część była introdukowana na tereny zachodnich republik ZSRR. Jak się później okazało jenoty wspaniale się zaadoptowały do warunków Europy środkowo-wschodniej. Znacznie poszerzyły zasięg swojego występowania docierając aż do zachodniej części Niemiec. Tak więc polowanie na jenoty rozpoczęło się w tych rejonach.

Jenoty w Polsce.

Na terenach Polski pierwszy raz stwierdzono ten gatunek w połowie lat 50-tych XX wieku.Było to na terenie Puszczy Białowieskiej. Przez drugą połowę XX wieku stopniowo zwiększał on areał swojego występowania na terenie Polski. Obecnie występuje w całym kraju łącznie z Karpatami. Polowanie na jenoty możemy przeżyć  nawet powyżej 800 m n.p.m. Jenot zasiedla równe środowiska od terenów rolniczych po rozległe kompleksy leśne. Od terenów nadmorskich do 3000 m .n.p.m. Raczej preferuje lasy wilgotne, doliny rzek z gęstym podszytem, szuwary, trzcinowiska, torfowiska i bagna.

Polowanie na jenoty, czyli nietypowego drapieżnika.

Jenot pomimo tego, że należy do rodziny psowatych nie jest typowym drapieżnikiem. Raczej należy go zaliczyć do zwierząt wszystkożernych. Posiada bardzo szerokie  spektrum zjadanego pokarmu. Jego dietę stanowią gryzonie i inne mniejsze ssaki. Są to także ptaki i ich jaja, płazy, gady, mięczaki, skorupiaki, owady. Nie gardzi również padliną oraz owocami i nasionami. W okresie zimy, nie wszystkie składniki pokarmu są dostępne. Wtedy najczęściej jenoty odwiedzają nęciska lub karmowiska oraz korzystają z padliny.

Jak wyglądają jenoty?

Jenot jest średniej wielkości drapieżnikiem, rozmiarami mniej więcej lisa. Długość jego ciała bez ogona wynosi od 53 do 69 cm. Średnio to około 60 cm. Długość ogona to 15-23 cm. Natomiast wysokość w kłębie to od 30 do 37 cm. Jenoty przypominają trochę swoim wyglądem małe psy. Śą bardziej krępe i trochę przypominają swoim chodem szopy lub borsuki. Jenot posiada bardzo zmienną barwę futra. Nie ma to znaczenia ponieważ polowanie na jenoty trwa cały rok. Często płowo-bure lub brunatno-szare z czarnym nalotem. Ogon jest krótki i gruby. Barwy ciemnej prawie czarnej na stronie grzbietowej. Po stronie brzusznej jest barwy biało-żółtej. Głowę ma małą z krótkimi zaokrąglonymi uszami. Do tego krótki i szpiczasty pysk, z charakterystycznymi „bokobrodami”.

Futro i wierność jenotów

Futro zimowe jest znacznie grubsze i bardziej gęste niż futro letnie. Dlatego polowanie na jenoty rekomendujemy zimą.Futro w zimie ciemniejsze niż w lecie. Jenot ma wylinkę od czerwca do października. W kwietniu zaś traci gęste włosy puchowe i do połowy czerwca nosi letnie futro. Badania na tym gatunkiem wykazały, że jenoty żyją w parach. Te same samce i samice tworzą pary w kolejnych latach. Dopiero śmierć któregoś z partnerów wymusza poszukiwanie kolejnego. W przeciwieństwie do lisów, jenoty nie są terytorialne. Na obszarach nakładania się areałów osobniczych nie zaobserwowano agresji między sąsiadami. Jenoty są aktywne przede wszystkim w porze nocnej. Często jednak w okresie wychowu młodych widuje się niektóre osobniki w ciągu dnia.

Jenoty zimą.

W okresie mroźnych i przede wszystkim śnieżnych zim, jenoty zmniejszają swoja aktywność. Mogą zapadać w krótki i płytki sen zimowy, często przerywany, podobnie jak borsuk. Jednak sen zimowy u tego gatunku nie jest koniecznością. Jak w przypadku chociażby niedźwiedzia brunatnego. Jenoty poruszają się na ogół dość wolno. Często spacerują z nosem przy ziemi poszukując z mozołem pokarmu. Jenoty były od dawna kojarzone z szopami, ponieważ jak szopy dobrze pływają. Potrafią nurkować w poszukiwaniu pokarmu. Jeśli chodzi o zmysły jenota to najsłabszym jest niewątpliwie wzrok. Natomiast najbardziej rozwiniętym zmysłem jest węch. To w zasadzie tylko nim się posiłkuje poszukując pokarmu.

Zmysły i rozmnażanie jenotów.

Węch jest też u jenotów bardzo ważny w kwestii komunikacji międzyosobniczej. Jenoty żyją w norach, lecz rzadko kiedy same je kopią. Najczęściej zasiedlają nory zasiedlone wcześniej przez borsuki. Trochę rzadziej zasiedlają lisie nory. Warto o tym pamietać wybierając się na polowanie na jenoty. Nora wykopana przez samego jenota najczęściej jest zbudowana z jednego „okna”. Od okna prowadzi prosta „rura” i posiada ona jedna komorę. Między „oknem” a komorą rzadko się zdarza, żeby była większa odległość niż 3 metry. Jenot jest gatunkiem monogamicznym. Okres godowy w zależności od lokalizacji geograficznej trwa od końca stycznia do kwietnia. Ciąża trwa od 59 do 64 dni. Samica rodzi 5-7 młodych (w kwietniu lub w maju).

Młode jenoty.

Młode rodzą się ślepe, bez zębów i prawie gołe. Przez dwa miesiące odżywiają się mlekiem matki, następnie stopniowo przechodzą na inny pokarm. Młode towarzyszą matce aż do jesieni roku, w którym się urodziły.  Dojrzewają płciowo w 9 -11 miesiącu życia. Jenot podobnie jak borsuk, zakłada tak zwane „latryny”, czyli wykopane dołki, w których oddaje kał i mocz. „Latryny” służą także do wewnątrzosobniczej komunikacji zapachowej.

Kryjówki jenotów.

Jenoty jak kryjówki często wykorzystują spróchniałe pnie drzew, różnego rodzaju wykroty i rozpadliny skalne. Często też zasiedlają, zwłaszcza w terenach rolniczych różnego rodzaju studzienki drenażowe. Jenoty podobnie jak lisy bardzo często posługują się w komunikacji wewnątrzosobniczej różnego rodzaju głosami. Wydając przy tym całą gamę różnorodnych dźwięków. Zwłaszcza w okresie letnim i jesiennym słychać je z dość dużej odległości. Jenoty często żerują całą grupą rodzinną. Zdarzały się przypadki, że rodzina jenotów była tak zdeterminowana zdobyciem pokarmu na nęcisku, że potrafiła przegonić z niego watahę dzików. Jenoty na żer wychodzą dość późno.

Polowanie na jenoty czyli jak polować?

W okresie jesiennym często na nęciskach pojawiają się dopiero koło północy, czyli około 8 godzin po zachodzie słońca. Jenoty również spotyka się w stogach słomy, gdzie często podczas polowań z norowcami są wypędzane na zewnątrz. Jeśli chodzi o polowania na ten gatunek, to można to robić kilkoma metodami. Pierwsza metoda i najbardziej popularna to polowanie na jenoty na nęcisku. Często nęcisko służy do nęcenia innych gatunków jak choćby lisów, borsuków czy dzików. Jenot preferuje te same rodzaje karmy więc nie musimy zakładać ekstra specjalnego nęciska na jenoty. Jenot bardzo lubi kukurydzę w kolbach, więc dobrze jest wykładać mu taką właśnie karmę. Późna jesienią lub zimą można nęcić na padlinę, która w tym okresie staje się jego naturalną karmą.

Polowanie na jenoty z zasiadki.

Polowanie na jenoty możemy zrobić metodą, którą stosujemy w stosunku do wszystkich gatunków bytujących w norach. Jest to oczywiście zasiadka w bliskiej odległości od nory. Możemy w ten sposób polować ze zwyżki jak i ze stanowiska naziemnego. Inny rodzaj polowania to oczywiście podchód na ścierniskach lub innych polach uprawnych. Jenot na słaby wzrok, więc przy odpowiednim ubraniu w kamuflażu i cichym podchodzie jesteśmy w stanie podejść do niego na odległość strzału śrutem.

Polowanie na jenoty a wabienie.

Jenot bardzo rzadko ale czasem reaguje na wab. Zarówno na „pisk myszy” jak i na „kniazienie zająca” stosowane przy wabieniu lisów. Zdarza się też, że podczas dziennego wabienia na przykład jarząbków też przychodzi na ten dźwięk. Nie jest jednak typowym drapieżnikiem jak lis. Często przychodzi z ciekawości niż bardziej z chęci zapolowania na dana ofiarę. Na jenoty można polować z norowcami na norach i stogach. Jenoty pomimo tego, że są mniejsze od lisów ale ich waleczność jest godna podziwu. Potrafią się mocno opierać psom. Bardzo podobnie jak borsuki. Jenoty można strzelać zarówno z broni śrutowej jak i broni o lufach gwintowanych. Jenot jest twardy na strzał więc z bliska można użyć śrutu nr 2 ale z 30-40 metrów lepiej użyć śrutu nr 0. Jeśli chodzi o trofeum to jest nim czaszka jak u większości mniejszych drapieżników oraz skóra, lecz tylko czaszkę poddajemy wycenie medalowej.