Polowanie na muflony jest emocjonujące bo są to zwierzęta czujne i płochliwe. Zarówno występujący w Europie muflon jak i inne dzikie owce zamieszkujące tereny całej Azji należą do jednego gatunku określanego po łacinie Ovis aries. Muflony są też blisko spokrewnione z innymi owcami zamieszkującymi Azję czyli Ovis ammon. Należą do nich Argali, Marco Polo czy jakucka owca śnieżna.
W stanie dzikim muflony do XVIII wieku występowały na śródziemnomorskich wyspach takich jak Sardynia czy Korsyka. Następnie zostały przesiedlone na obszary basenu Morza Śródziemnego a później w inne miejsca Europy i Azji. W stanie wolnym muflon w chwili obecnej występuje w większości krajów europejskich. Tak więc polowanie na muflony ma długą tradycję.
Co ciekawe do Polski muflony zostały sprowadzony w 1901 roku ze Słowacji. Dokładnie w rejon Gór Sowich w okolice Bielawy. Można więc powiedzieć, że polska, sudecka populacja istnieje już ponad 120 lat. Dokonano kilka introdukcji w rejon Sudetów w okresie między 1912-1929 rokiem. W okresie przed II Wojną Światową, na początku lat 30-tych XX wieku w tym rejonie bytowało około 300 osobników tego gatunku. Jednak w kolejnych latach nastąpił wyraźny spadek liczebności muflonów i w 1960 roku zinwentaryzowano tylko 130 osobników.
Obecnie populacja w Górach Sowich liczy sobie około 700 osobników i jest największą dziko żyjącą populacją w Polsce. Oprócz Gór Sowich i reszty pasm górskich polskich Sudetów muflony występują na przedgórzu sudeckim. Można je zobaczyć również w Małopolsce (okolice Olkusza i Trzebini), Wielkopolsce( Poznań, Konin) oraz na kujawach. Prawdopodobnie cała populacja muflona w Polsce liczy teraz około 1500 osobników. Jeśli chcemy mieć udane polowanie na muflony polecamy biuro Pawlikowski Hunting, Sławka Pawlikowskiego.
Jeśli chodzi o siedlisko preferowane przez muflony, to lubią one tereny górzyste. Nie gardzą również pagórkami ale o wzniesieniach nie wyższych niż 500-700 m n.p.m. Przede wszystkim suche i zaopatrzone w skaliste i kamieniste tereny. Nie lubią terenów podmokłych jak większość owiec. Wybierając polowanie na muflony i rejon trzeba o tym pamietać. Jeśli chodzi o lasy to muflony preferują lasy liściaste z rzadkim grubym drzewostanem ale gęstym podszytem liściastym. Lubią tereny gdzie lasy mieszają się naprzemiennie z łąkami śródleśnymi i polami uprawnymi. Tereny skaliste i kamieniste pomagają im w ścieraniu racic. W miejscach gdzie muflony mają za miękkie podłoże często przerastają im racice, które rosną jak u wszystkich owiec.
Jeśli chodzi o pożywienie to muflon preferuje wszelkie rośliny zielne a przede wszystkim różne gatunki traw. Swoją dietę uzupełniają zgryzając liście krzewów i drzew. Muflony również bardzo często żerują zjadając żołędzie, bukiew czy kasztany. Żywią się również porostami, mchami czy jagodami. Natomiast wbrew pozorom bardzo rzadko spałują młode drzewa. Muflony są najmniejszymi dzikimi owcami.
Muflony mają silnie zaznaczony dymorfizm płciowy. Samce są większe o około 1/3 od samic. Dorosły tryk może ważyć między 25-55 kg. Natomiast owce czyli samice ważą przeważnie między 25-35 kg. Wysokość w kłębie waha się między 65-75 cm u dorosłych osobników. Rogi czyli tak zwane „ślimy” występują u samców. Mogą mieć długość nawet powyżej 100 cm. Przeważnie jednak u 8 letniego tryka długość „ślimów” waha się między 70-80 cm.
Zdarza się czasem, że u tryków muflona występuje wada, która objawia się tak zwanym „karko wrostem”. Objawia się ona nieodpowiednim kierunkiem wzrostu „ślimów”. Końcówki „ślimów” zamiast rosnąć na zewnątrz kierują swój wzrost w kierunku karku. Część tryków, kiedy wyczuwa taką tendencję, próbuje sobie je wycierać lub wyłamywać o kamienie i skały. Niektórym jednak wrastają one w kark powodując kalectwo a czasem nawet śmierć. Takie formy „ślimów” są traktowane jako cechy selekcyjne. Jednak prawidłowo ukształtowane „ślimy” odkształcają się na zewnątrz tworząc z czasem zamknięty okrąg (tryki 10-12 letnie). To ważna widza gdy wybieramy się na polowanie na muflony.
Sierść muflona zmienia się dwa razy w roku. Na wiosnę z zimowej na letnią i późną jesienią z letniej na zimową. Barwy sukni muflona są od rudobrązowej do szarobrunatnej w lecie do ciemniejszej kasztanowatobrunatnej i rudobrązowej w zimie. Wzdłuż grzbietu biegnie wyraźna ciemna smuga. Na zadzie widoczna biała plama zwana lustrem. Z boku w środkowej części tułowia u samców występuje mniej lub lepiej widoczna biała plama zwana „siodłem” lub „czaprakiem”. Owce i jagnięta są przeważnie mniej kontrastowo ubarwione. To ważna informacja gdy wybieramy się na polowanie na muflony. W zimie zwłaszcza tryki mają dużo dłuższą sierść niż w lecie. U dorosłych, starszych tryków w zimie występuje mocna grzywa, która zazwyczaj posiada ciemniejsze umaszczenie niż reszta sukni.
Muflony żyją w małych lub średniej wielkości stadach zwanych „kierdlami”. Rzadko ilość osobników w jednym kierdlu przekracza 10. W zimie czasem stada jednak są liczniejsze. Latem dorosłe tryki bytują w jednopłciowych kierdlach lub często pojedynczo. Muflony prowadzą dzienny tryb życia. Najdłużej żerują rano i są wtedy najbardziej aktywne w ciągu dnia. Jeśli chodzi o zmysły to muflon w przeciwieństwie do zwierzyny płowej ma świetnie rozwinięty wzrok. Pamietajmy o tym wybierając się na polowanie na muflony. Ważna jest odzież myśliwska w kamuflażu. Muflon posiada również świetny słuch. Dlatego ważna jest nieszeleszczące ubranie myśliwskie. Muflon jest bardzo wybrednym zwierzęciem jeśli chodzi o jakość pokarmu. Dzięki świetnemu poczuciu smaku i dobremu węchowi starannie wybiera pokarm. Unika w ten sposób zjadania roślin zanieczyszczonych odchodami innych osobników, co stanowi ewentualne zabezpieczenie przed zainfekowaniem się różnego rodzaju pasożytami wewnętrznymi.
Okres rui trwa od połowy października do połowy grudnia ale najczęściej jest to jednak listopad. Podczas rui samce walczą często ze sobą „trykając” się „ślimami”. Uderzenia takie są słyszalne z kilkuset metrów. Często też uderzają o pnie drzew, robiąc to również poza rują. Ciąża u muflonów trwa między 145 a 155 dni. Młode w zależności od miejsca występowania danej populacji rodzą się od połowy marca do połowy czerwca. Pamietajmy o tym wybierając się na polowanie na muflony. Dojrzałość płciową samice osiągają w 7-8 miesiącu życia. Są one zdolne reprodukcyjnie do około 8 roku życia. Maksymalnie muflony żyją do około 16 lat.
W Polsce polujemy zarówno na tryki jak i owce oraz jagnięta. Najlepszym okresem polowań jest późna jesień i zima. Muflony wtedy są lepiej widoczne z uwagi na trwającą jeszcze w listopadzie i początkiem grudnia ruję. Ponadto przy pokrywie śnieżnej łatwiej jest je wypatrzeć w lesie i otropić. Muflony można łatwo zlokalizować na słuch, ponieważ zachowują się one jak nasze domowe owce, po prostu beczą kiedy nie są zaniepokojone.
Inna zaletą zimowego polowania na muflony jest już w pełni wykształcona zimowa suknia z grzywą u tryków. Dodaje to jeszcze większego kolorytu trofeum. Na muflony możemy polować kilkoma metodami. Najbardziej popularną jest podchód. Możemy go stosować zarówno w lesie jak i na polach kiedy muflony żerują. Trzeba jednak pamiętać o świetnym wzroku i słuchu tego zwierza. Podczas podchodu dobrze mieć strój myśliwski Alaska w dobranym do otoczenia adekwatnym kamuflażu. Świetnie się to sprawdza.
Nie są wówczas widoczne nasze ruchy czym nie zwracamy uwagi muflonów. Trzeba także pamiętać o cichym poruszaniu się. Materiał, z którego są zrobione zimowe ubrania myśliwskie, które używamy do podchodu nie mogą szeleścić. Spłoszone muflony natychmiast całym kierdlem podrywają się do ucieczki i zatrzymują się dopiero w bezpiecznym dla nich miejscu. Niestety najczęściej w jakiejś gęstwinie. Inna metodą jest zasiadka. Znając ścieżki migracyjne wiodące z lasu na łąki, wczesnym rankiem, kiedy muflony żerują na polach, zasadzamy się w jakimś dobrze osłoniętym miejscu. Czekamy aż zrobi się jasno i muflony zaczynają wracać do dziennych ostoi. Można w takim przypadku korzystać oczywiście ze zwyżek czy ambon, jeśli takie znajdują się w pobliżu. Tą metodą możemy również polować popołudniem kiedy muflony ponownie wychodzą na żer.
Na muflony można też polować zbiorowo. Zalecanym sposobem jest ciche pędzenie bez udziału psów. Muflon ze świetnym słuchem i bardzo płochliwym usposobieniem idzie „owczym pędem” przed siebie bez specjalnych bodźców w postaci głośnej naganki czy psów. Pamietajmy o bezpieczeństwie na polowaniu. Załóżmy ubranie myśliwskie na polowania zbiorowe. Podobnie jak daniel jest bardzo „twardy” na strzał . Nierzadko dobrze trafiony uchodzi jeszcze nawet kilkaset metrów. Dlatego lepiej używać w miarę mocnej, z dobrą siłą obalającą amunicji w kalibrach od 7 mm w górę. W końcu to „czarny zwierz”. Czyli jak polujemy jak na dziki! I jeszcze kilka słów na temat kulinarnej strony. Mięso z muflona jest podobne w smaku do baraniny. Zwłaszcza smaczna jest jagnięcina z muflona i mięso z młodych jarek, czyli owiec które nie miały jeszcze młodych.
Musisz się zalogować
Zaloguj sięZarejestruj się, aby zapisywać ulubione produkty.
Zaloguj sięPlease sign in first.
Zaloguj się
